sig.A1r
IN REDITVM
POTENTISSIMI PRINCIPIS AC
Illustrissimi Domini, Domini Christiani tertii, Regiae
Danorum etc. [ect. ed.] Maiestatis, et florentissimum
Senatus regni conuentum in vrbem
Haffniensem, Anno domini
1551 Gratulatorium Erasmi
Laeti Ingel.
Carmen.
Haffniae
1551.

sig.A1v
Eia age Danorum pubes Generosa, nitentem
Hunc decet augusta condere voce diem
Eia age et ambrosium florenti cinge corona
Prataque per medium sparge rotata caput
Et faciles moderare choros, lususque capesse
vt resonent summos menia nostra iocos
Haec etenim sacrata dies, haec tempora plausum
Et laetos praesens expetit hora viros
Succinctamque velit formosae virginis esse
Qua molli saliat corpore culta, togam
Quo mage subductis ea libera vestibus, arte
Temperet ad pulsos brachia laeta sonos
Atque pedes numeris agiles det lactea certis
Illa leui quotiens aera veste ferit
Denique si quid habet prestantis Musica formae
Blanda quid aut priscae tibia laudis habet
Huc numeros vocisque vias, huc conferat omne
Quodcunque egregia colligit arte decus
Miles et ipse piis concedat laudibus vltro,
Atque iocis plausum culta minerua feras
Postremo quaecunque sient hoc maxima regno
Quaeque sub insigni conditione micant
Huc laudes huc vota ferant, hanc omni [omnie ed.] lucem
Plaudenti, et fausta tempora sorte canant
Tuque adeo ingentes hilari cape pectore motus
Haffnia, tu sacros excipe laeta dies

sig.A2r
Hac tibi conueniunt hymenaea tripudia luce
Cum tibi nunc humeros commoda plura premant
Haffnia Danorum sedes clarissima Regum
Quae variis splendes nobilitata bonis
Hoc laetare die, missoque in munere plebem
Excipe venturos munere faeta Deos
Maiestas etenim portas subit ipsa patentes
Regia, mox veteri conspicienda foro
Ecce subit portas pacis studiosus auitae
Ille sua notus Rex pietate tibi
Hactenus ingenti quo pene dolore caremus
Quod menses alibi degerit vsque decem
Cimbriacos sectatus agros et flumina lustrans
Quasque tenet, figens, sylua fragosa feras
Ast rursus nostro saluus redditur orbi
Et fausto ingreditur Regia tecta pede
Nostra quidem miro perfundit corda vigore
Leticiaque simul pectora grata ferit
Nil etenim votis vnquam maioribus ardet
Nec nostrum quisque commodiora velit
Quam claros Regis vultus, frontemque nitentem
Et procul haud posito sceptra videre loco
Haec virtus, hic noster honos, sunt gaudia nullis
Postponenda, licet sint ea magna, bonis
Nam speciem vidisse Dei, Regalia sceptra
Augustosque pia cernere fronte viros.

sig.A2v
His ornare locum datur, his presentibus omne
Ridet, at absentes singula pene gemunt
Rex animus populi, plebis pater, ille furentes
Comprimit, et molli pace quieta regit
Cunctantes, virtute mouet, temereque ruentes
Iniecta veluti detinet ipse manu
Incitat hic properant, prohibet mora nulla recurrunt
Et summos vno flexerit ore viros
Obuertunt omnes sua denique lumina Regi
Pendet et a tanti quisque fauore Ducis
Principis ergo manu plebes defensa quiescit
Absentisque graui sceptra dolore ferunt
Quod sibi non aliter vitam subiectus agendam
Ac laeta Regis conditione, putet
Huius enim virtus populi frenare cohortes
Proque suis meritis reddere cuiqueque locum
Publica priuatis preponere commoda rebus
Nosse, suae populos esse salutis iter
Arte probos et pace pios iustumque sequentes
Ferre, sciat verum se quibus esse patrem
Flagitiis contra cumulatos lege cohercet
Et medium rigido dimouet ense malum
Non etenim gladio frustra Rex cingitur, ille
Sit tutela bonis paenaque saeua malis
Inclita caelestis conseruet dogmata verbi
Et spargi curet per sua regna, Deum

sig.A3r
Doctores verbi foueat, verosque ministros
Qui recta Christum relligione docent
Sustineatque Scholas et honore remuneret artes
Et cultos studiis promouet vsque viros
Hinc etenim petitur verae pietatis alumnus
Qui feret hoc vasto nomen in orbe, dei,
Hic ciues iustis finguntur moribus, inde
Consul habet primum commoditatis iter
Nam veluti ficta quondam gens plurima mole
Prodiit, et celeri protinus ense furit
Ferrea cum Sinon laxasset claustra, Lyeo
Perderet vt fallax tecta sepulta [sepulra ed.] Deo
Haud aliter Musis claros schola fundit, in omni
Sedulitas quorum grata sit arte, viros
Hinc fasces, hinc iura simul sanctusque senatus
Hinc verus lato flumine manat honos
Sola quidem damnat tetros academia mores
Atque fero quid sit viuere corde, docet
Barbara Castalides conuincunt pectora Musae
His sine quod turpi sordeat omne luto
Grecia non factis tantum, Sed faeta camoenis
Non secus ac magno phoebus in axe micat
Assyriis tantum nec dat victoria Cyri
Egregiae quantum laudis homerus habet
Non Pyrrhus, non fluctisoni explorator vlysses
aequoris, aut domuit qui fera monstra Caci

sig.A3v
Non Aiax valuit tantum, non Aeacus ille
Qui magno priscos a Ioue traxit auos
Hic se maiorem quod musis esse putarit
Pegaseo quamuis flumine potus erat
Nec Caesar, nec Crassus amat sua praelia, quantum
Aonias liquido fonte bibisse deas
Haec sunt quae Regnum decorant, haec Gloria Regis
Complecti patrio carmina blanda sinu
Non auersari quas dant mortalibus artes
Numina, quae patrio sydera more regunt
Haud aspernari doctos, sed amasse Mineruam
E cerebro natam quam Iouis esse ferunt
Musarum siquidem pater est Deus, ille camaenas
Gignit, et has summo ducit ab axe deas
Pignora sunt artes diuini vera fauoris
Et data mortali lux recolenda viro
Quam manus heroum, et Regalia Sceptra, tuentur
Ac serae efficiunt posteritatis opus
Nam Regale quidem statuit pater ipse Thaliae
Praesidium, et magno cura sit illa duci
Nitier vt placido sub sceptro fata camaenae
Et sua ne vili munera sorte trahant
Ac certe heroas, quorum virtute Minerua
Collato faustos ducit honore dies
Ipse quidem mundi rector successibus ornat
Hoc diuturna equidem pace rependit opus

sig.A4r
Et bene firmato cumularit limite Regni
Quas non vlla dies depopuletur opes
Sic nihil huic desit patriae, quam sacra coronant
Quae patris aeterni dogmata voce fluunt
Quae contestari, quae fida mente tueri
Principis est hercle Gloria prima viri
Hancque docere salus vera est mortalibus, ex quo
Noscere perpetuum, vita sit ipsa, deum
Maiestas igitur sano cum Regia musas
Pectore diuinas consilioque colat
Et sua dispargat Christum per rura, profecto
Aeternae debet laudis habere vias
Hinc etenim surgit, nunquam facienda minoris
Gloria, Phocionis quam proba facta pii
Quam ducis aemathij totum confecta per orbem
Praelia, quae serae posteritatis erunt
Quam fortunati victricia Caesaris arma
Aut capitolini nomina magna Iouis
Conferri his nunquam priscorum posse trophaea
Certum est, haec lato sint licet acta foro
Non pompeoanos ea stat sententia currus
Mirari, Bruti nec moror acta probi
Humanos longe sensus humanaque facta
Vincit, inexhaustum cernere mente Deum
Caetera nam peritura, Deum vidisse perhenne, at
Conspicitur verà relligione Deus

sig.A4v
Et patet e sacro, quod verbum reddidit orbi,
Vnde salus homini vitaque vera fluit
Hunc igitur quoniam Maiestas Regia Christum
Seruat et aeterni iussa verenda patris
Tu faelix laetare, leuesque ad sydera palmas
Tolle, nec iniustas Haffnia funde preces
Sed gratare tuo qui nunc tenet inclyta Regi
Menia, successus voce precare duci
Et fortunatam credas te Regis honore
Nemo quidem possit quo meliore frui
Nostra quod haud tantum Respublica legibus aucta
Nequaquam iniusti sentiat arma ducis
Sed mage quod verae multo pietatis amicus
Perfecto Christum corde fideque colat
Ingenio cuius modo Dania fulget et armis
Ac medio profert aequore laeta rosas
Hospitiumque pij maneant Regalia caetus
Sceptra, nec a posita Relligione ruant
Tetra prophanorum metuant nec dicta virorum
Vllius haud curent arma minasque viri
Sed patris aeterni natum Rex pectore Christum
Et toto verum concipe corde Deum
Hic tibi sit mutus, sit propugnacula, regni
Ante quidem multo qui tibi sceptra dedit
Sic eris haud dubie faelix, gladiumque nepotes
Maiestatis aui gloria summa, ferent

sig.B1r
Quare age clarisonas, facilesque ad sydera voces
In liquidum dulces aera sparge sonos,
Menia nectareis Regalia floribus orna
Et phoebo paean Hafnia grata cane.
Ingressumque ducis Doctorum turba virorum
Commenda, quibus est maxima cura, diis.
Post in conspectum Regi procede Senatus,
Atque salutato fausta precare Deo.
Totaque plebs (moneo) claram mirabere pompam
Puniceaque tuos excipe fronte patres.
Et comites reuerenter habe, celeresque ministros
Magnificum fortes qui comitantur herum.
Horum etenim gladiis tutos Rex condit honores
Haudque parum fidi militis arma putat.
Mens licet haec Generosa ducis, se malle tenere
Imperij querulo libera sceptra metu,
Ceruices populi qui marte domare timentis,
Tristiciae cuius pectora sanguis habet.
Nam mihi dic plebis quid possit parta fauore
Gratia, quid vulgi libera vota queant?
Nonne tibi regni maiestas ipsa videtur
Plebis in expanso pene latere sinus
quae quisque coactus agit, nec conficit vltro
Oderit, haec quamuis dissimulare potest.
Ac auersatur supresso pectore, quicquid
Spontanea minime perficit ipse manu.

sig.B1v
Non igitur suspecta siet tibi pompa, triumphi
Quae veteris quodam dat tibi signa modo,
Sed florens priscas imitaberis Hafnia laudes
Atque ingressuro fer pia vota duci.
Successusque NOVI fortunae Principis ora
Qui magna sequitur dexteritate patrem,
Ille suam longos vt vitam extendat in annos
Et videat patria sceptra nitere domo.
Vitet Bella, sui vestigia patris adoret,
Nec saeuum Martis deueneretur opus.
Ast Euangelij lucem, quam reddidit orbi
Ipse deus, tota fidus amarit ope,
Et Christum nostrae autorem sciat esse salutis,
Hinc, vitam pura fidere mente deo.
Atque libens nostrae studeat pia commoda gentis,
aequus et opressos qua licet arte, iuuet.
Ac patrio facilem se consultantibus ore
Prebeat, ille dato mitis honore siet.
Tum tanta virtute potens Agamemnona vincat
Euboicas multa qui rate triuit aquas.
Huic etenim collatus honos, regalia fastum
Et minime gratos sceptra dedere lares,
Quod conuersari paucis, et spernere quosuis,
Iura sodalitij cuncta prioris odit,
Gratia praeteriti nec adest magis vlla fauoris,
Turpiter at noti militis ora fugit.

sig.B2r
Id demum Regale putans, contemnere quorum
Deprendit sociam saepius ante fidem.
Ergo Mycenaeus multorum sustinet iram,
Atque adeo fratri displicet ille suo.
Ignorans stolidus firmum non posse teneri
Imperium, tuto sceptra nec ista dari,
Quae fauor extinctus populi conuellit et arctat,
Vt potior merito, qui caret ense, siet.
Nequaquam sunt tuta, metu quaecunque tenentur
Sceptra, nec in longos stant adeunda dies.
Quem metuunt, odiunt, sed Gratia firmat habenas
Imperij, et sancta dat fauor arce frui.
Quare nemo quidem sua rectius arma parauit
Augusto, neque quid maius In vrbe fuit,
Cuius nequaquam rapuit violentia fasces,
Sed sacra tenuit dexteritate datos.
Maluerit et amore suis et nomine charus,
quam gladiis atrox ciuibus esse bonis.
Diuinum cuius deuictae nomen honorant
Et mira gentes relligione colunt.
Nam natura quidem venerandos dictat, amica
Nos prompti quotquot sorte tulere, viros.
Et siet Augusti tum demum gloria mundo
Deturbanda, nitens cum ruat axe polus,
Aut Canis vndisonum deserto decidat orbe
Aethereo et siccus combibat ore fretum.

sig.B2v
Ante quidem vasti distracta repagula mundi
Confundant tumido caelica castra salo,
qui Romana pij sileat ducis aula, virentis
Sed feret Augusto nomina clara Iouis.
Ac capitolina stet numen in aede, vocatus
Audiat, et surdas non velit esse preces.
Diuinis igitur cur Caesar honoribus ille
Fulget, et antiquos cur nitet inter auos?
Nunquid inexhausto quia marte infecerit orbem,
Mouerit Assyriis aspera bella viris?
Aut patrios quia turbarit mucrone penates,
Suppositoque velut strauerit igne lares?
Aut, quae principibus largita modestia paucis
Hunc notum toto fecerit orbe virum?
Certe equidem hinc tanti complector nominis illud
Quod face non potis es tollere Iuno, decus.
Quod magno nunquam poteris Neptune tridente
Frangere, quantumuis magna tridente facis.
Mitis in aeternos sua nomina prorogat annos,
Quid? multum aeternos est habuisse dies.
Augusti precor ergo vias clarissime Regum
Elige, clementem vt secla futura canant.
Et te non patrios tantum expressisse diserta
Sed prisci mores Caesaris, ora ferent.
Mansuetumque vocent, mitem ac ea castra sequutum
In quibus haud multo terra cruore stetit.

sig.B3r
Vrit enim Gradiuus agros, sata laeta colonum
Obterit, et multis quassat aratra malis.
Ciuibus exitium, placidis dat tristia rebus,
Et roseo viduas sanguine nare domus.
Egregiae turbat deinc Nobhilitatis honores
Sic tandem regnis vltima fata parans.
Longe igitur nostro pellatur ab orbe Quirinus
Et celeres Regni, pax moderetur equos,
Sic tu concesso non solum clarus honore
Sed longo certe fine beatus eris.
Dania quod plausu tibi tota precatur ouanti
Et dulci cumulat fata secunda melo.
Regia sed nunc ipsa quidem plus Haffnia voti
Soluit, et excelso supplicat vsque deo,
Vt velit imperium faelix, et Regis honores
Perpetuos, omni nomina standa die.
Eia age tolle moras, laetasque ad sydera palmas
Vrbs ornata pio fer precor alma duce.
Ingressumque probi precibus cape libera Regis
Et portas intra numen habeto tuas.
Fusa per expansas letetur in vrbe plateas
Et facili pubes nostra det ore sonos,
Ac toto Regi, canat omen pectore, nostro
Commendetque vni Danica sceptra deo
Et tu complosis paean cane CIMBRIA palmis
Cimbria Cimmeriis non adeunda viris.

sig.B3v
Non etenim tua Cimmerias lux clara tenebras
Admittuntque feras nec tua colla manus.
Cimmerios quamuis translato nomine Cimbros
Insigni placeat dicere saepe viro.
Cimbrorum cecidit Romana potentia marte,
Et nostras misere pertulit illa faces.
Cimmerios nunquam gladios, nec barbara vidit
Tincta latent Scythico quae procul arma sinu.
Quos adiit tristis sua fata sequutus Vlysses
Internas dubia cum rate sulcat aquas.
Venit at in nostrum nequaquam subdolus orbem
Hanc neque lustrauit penelopaeus humum.
Quare Cimmerio rigeas perfuse liquore
Perdere qui nostrae nomina laudis amas.
Tu tamen interea tolles o Cimbria gratas
Ad superos, quorum gloria vera, manus.
Principibusque precare tuis victricia semper
Arma, deo vt possint sceptra fauente, regi.
Tu quoque dulcisonis Sialandia vocibus ora
Successus, dare quos tu deus alme potes.
Et placido regem vultu comitare reuersum
Sicut id ESGERVS lux tua magna, facit.
Miles hic auratus Bildonum e stemmmate surgi
Ac summo patriam condit honore domum.
Hic primos sanctis a Regibus occupat orbes
Quemque dedere ornat, fata secunda, locum.

sig.B4r
Fortuna ac opibus tantis cumulatus, vt vlli
Diuitiis minime cesserit ipse viro.
Praedia quot teneat, quot ditia rura, colonos,
Quo comitatu altos lustrat in vrbe gradus
Arcibus ac quibus hic praesit, quo singula iure
Quoque animi motu credita cuncta tenet,
Forsitan integrum foret id mihi dicere, si non
Duceret in longas me mea cura vias.
Id tamen hic referam, tanti quod curia iussus,
Audiat, et monitus Regia tota, viri.
Curia nam veluti prisco Romana magistro
Paruit, Ausoniae cum stetit vrbis honos
Haud secus Esgero incumbunt ea munera Bilde
Niti vt legitimis splendeat aula modis.
Huius et est sancto suffragia prima Senatu
Tum dare, cum grauibus questio rebus erit
Propterea summis hic fulget honoribus, atque
Tam fausto Regis tangit in orbe, latus.
Quaeque iaces medio sulcanda Fionia ponto
Laeta precor nostro brachia tende duci.
Presertim pompam modo tuus augeat heros
FRISIVS ille sui gloria prima soli
Hic siquidem magno regalia sceptra decore
Subsequitur, celebri conditione potens
Non tantum prisca quod nobilitate coruscet
Et trahat a veteri stemmata longa domo.

sig.B4v
Nec Regum quia consiliis intersit et actis,
Sint licet haec summo digna putanda viro
Sed certe prudens quod honestis pectora Musis
Imbuerit, Decus his maximum inesse ratus.
Viderit Italicos magno discrimine muros
Totius et Romam quae caput orbis erat.
Viderit et florens Alemannia quicquid honoris
Quicquid et egregij Gallia ruris habet
Ingenti doctos quod complectatur amore
Et studiis, quantum fas siet, addat opis.
Denique et vero pietatem corde sequatur,
Atque deum prima relligione colat.
Hoc certe memorate libet, dignumque relatu est
Vt tanti cunctis laus sit aperta viri.
Hoc decus, hoc veros hercle cumularit honores
Est quibus exitium nulla datura dies.
Gloria perpetuos equidem visura nepotes
Dignaque ventura posteritate legi.
Tum si quid nostris concedet Apollo camoenis
Et liceat fausta viuere luce diu.
Ardua si cultum transcendat tempora carmen
Implicet aeternos casta minerua sinus.
Ne Mecaenatum dubites clarissime, longos
Visurum tete, munera nostra, dies.
Te virtus, pietasque simul, te stemma coronat,
Et mihi praeduro tempore nota fides

sig.C1r
Qua mea, ne premerent nimium fera, fata leuabas
Praesidio vt starem laetior vsque tuo.
Tu mihi Munificos iusto post ordine Reges
Ponare, et celebri stent tua facta loco
Vt discat quanto virtus tua pondere constat,
Haec niuea si quis carmina fronte legat.
Viue decus patriae, fer opem mitissime rebus
Quae prope censeri procubuisse queant.
Hac precor exultes veneranda Fionia luce
Vtque diu nostro viuat in orbe, roga.
Assidet huic, fulgens vexillis nomen, ERICVS
Qui trahit, et veteri non minor extat auo
Quem, quod Romani Titum dixere, profecto
Delitias populi noueris esse virum.
Hic quo subiectam moderatur pectore turbam
Qua fert agricolas commoditate probos,
Testis es arctoo terrarum quicquid in orbe,
Lumine prospectas candidiore diem.
Nulla quidem potis est huius delere vetustas
Quod nostro clarum nomen in orbe nitet,
Quin aetas Magnum veniens memorabit Ericum
Et vexilla, dies, fausta, futura canet.
Ordine contingunt ANDREAM carmina Bilde
Nostra, parem priscis nobilitate virum.
Hic quoque Bildonum praelustri sanguine cretus
Egregio, veluti stipite, prodit auo,

sig.C1v
Quem virtus magnum reddit, pietasque probatum, vt
Ille Senatorum dignus honore siet.
Huic olim haud faciles presserunt pectora curae
Legati duras dum gerit ille vices,
Caesaream iusto sequitur quando agmine pompam
Et celeres Rheni lumine cernit aquas.
Credita florenti sed fine negotia prudens
Terminat, ac placido perficit omne deo,
Et reducem fortuna dedit virtutis alumnum
Qui fausto patrios attigit ore lares.
Nam responsa tulit tam sancto digna senatu
In quo postremum non tenet ipse locum.
Tu quoque et Albentes ditissima Scania palmas
Tolle, fer aethereo brachia tota deo,
Regibus oratum faelicia secula nostris,
Vt teneant miti pectore regna duces.
Quod tuus exoptat, qui nunc quoque miles in vrbem
Ingreditur, cupidis prata per actus equis,
Bildonum patrio NICOLAVS stemmate natus,
Canitie multum conspiciendus Eques.
Et faustos Regi promptus gratatur honores
Fundit et electo vota secunda duci.
Hostibus, arma rogat nostris victritia, pulsis
Vt patriae huic liceat pace fideque frui.
Vir multa virtute nitens, sermone beningnus
Qui placido quoduis pectore lustrat opus,

sig.C2r
Haud temere ignotis inconuenientia rebus
Ast animi magno pondere verba ferens.
Hunc sequitur nomen tribuit cui Rudhe, KANUTUS
Moribus insignem quem liquet esse virum
Ille senex venerandus, et omni dignus honore,
Dinumerat vitae plurima lustra suae.
Huic quoque Sicilides non tristi lumine Musae,
Pegaseo dederant flumina larga sinu.
Et cultam studiis primam fecere iuuentam
Quae monimenta aetas fida senilis. habet.
Peneque postremis industria vera diebus
Olim qua viguit chara iuuenta, manet.
Huius contingit latus, ille KANVTVS, amicum
Aurea cui nomen claraque stella dedit.
Vis multis vitae perfunctus casibus, orbis
Dum varias lustrat triste per omne, plagas.
Magna quidem hunc decorat rerum prudentia, miro
Omnia consilio ac pectore facta probat,
Iuditium haud vulgare viri, sed quodque decenti
Natiuoque, pari, flore colorat, ope.
Expendens rerum quid prudens ordo poposcit
Et proprio signat sanguine quodque sagax.
Hunc pietas Germana virum conuestit, et instar
Florentis cingit pectora lata rosae.
Mirus hic inuentor rerum, vt quae nemo putarit
Expediunda, suis acta dat ille modis.

sig.C2v
Et lepido sermone valens vaga tempora fallit,
Mixta est iucundis vita modesta iocis.
Adde quod insignem patria colat arte poesin,
Et magna Rithmos dexteritate paret.
Tantum est Aonias viridi gustasse iuuenta,
Haec siquidem exornant tempora sera, deas.
OTTO, quem Krumpen dicunt, huic proximus astat,
Nobilitatis amans militiaeque potens.
Nam prisco cum sit prognatus stemmate, certe
Laudis plus victo forsitan hoste gerit.
Huius enim ductu vicinos miles in agros
Danicus, ardenti protulit arma manu.
Et detractantem imperium compescuit hostem
Paenaque distracti faederis ampla fuit,
Ac cum faelici hos egit post marte triumphos
Hoc Krumpen merito splendeat ipse loco.
Nunc mihi MAGNE venis paruo memorande libello
Cui tamen est longos Musa datura dies
Magne, dedit nomen cui prestans, aurea celso
Quae fundit radios stella comata polo.
Hunc vidit Iudea vitum, qua altissimus vmbras
Exiguas medio phoebus in axe facit.
Terra Redemtoris Christi pede trita, Sepulchrum
Idem vbi saluifico liquit honore Deus.
Hocque frequentari solitum est quo tempore tutos
Creteo licuit flumine ferre pedes.

sig.C3r
Dumque duces Asiam nostri tenuere, profecto
Haec loca non minimum sacra videre fuit.
Difficilisque dato reddit honore virum.
Quo fuit Anguipedes rumor valuisse Gigantes
Horum dum manibus Pelion Ossa subit.
Hoc PETRVM fama est, qui SKRAM cognomine
Robore prestantes exuperare viros. (dictus
Si Cata vel phractus vel si spectetur inermis
Egregij semper militis ora feret.
Nil tamen vrbanae minus hic vestigia vitae
Sub quauis sequitur conditione probus.
Ergo Senatorum iam dudum pollet honore
Duraque pacata munera mente tenet.
Hinc te Trolle petet properans BIRGERE Thalia
O mihi Diuinos inter habende viros.
Quae motus animi faelices lingua modesti
Rettulerit, dona aut pectoris ampla tui?
Quis fando valeat pietatem ferre per auras
Qua tu vel summos, vincis in orbe Duces?
Sed certe pietas, aeternaque vita, deorum
Munera sunt, sancta dona tributa manu.
Te quotiens nostro complector lumine, priscae
Me gentis certe signa videre puto,
Nam decorat vitam veneranda modestia, fastum
Pellit, quae pietas pectora sacra tenet

sig.C3v
Quapropter magna tua nomina laude feruntur
Turbaque te merito dictat honore frui.
Et probitas miranda quidem commendat ERICVM
Cui dat cognomen Bulla caduca viro.
Huius te moueat cognominis vsus, agenda
Esse quidem vitae tempora cauta tuae.
Turgida namque hominis re ferat quum bulla figuram
Et vitae dubios monstret aperta dies.
Consilio certe fallaces egeris annos
Exiguaeque breues sortis amato vias
Sic, ne securum incertae sub limina mortis
Praecipitem veniens hora nouerca dabit.
Nam veluti tumidis inflatur lucida ventis
Lataque per medias brachia fundit aquas,
Nil tamen intus alit, sed inanes bulla recessus
Et mox lapsuros parturit ipsa sinus.
Non aliter mortale genus velut aequore vectum
In mediis misere fluctuat vsque vadis.
Incertamque trahit sub iniquo pondere vitam
Cognita nec dirae tempora mortis habet
Sed vitreo splendens veluti vaga flumine bulla
Vix oculis medio gurgite visa, perit
Vita hominum fastu sic deformata superbo
Incerto fati tempore fracta cadit.
Nec longa Regnum concedit sorte potiri,
Nec tibi dat longas mytra videre dies.

sig.C4r
Non vitam extendit populos domuisse feroces,
Armave per lybicos saeua tulisse lares.
Non letho eripiet Romanos scandere currus,
Longaque nec Scythico bella mouere mari.
Non magnis latum contendere motibus orbem,
Et quatere extremum, qui colit arua gregem
Non Thebas statuisse, nec inuia quaerere rura,
Eximit a parcae fila trahente manu.
Omnia sed morti cedunt, non ardua muris
Moenia, nec proprium tecta tuentur herum.
Quin quo quodque magis superas se attollit in auras
Hoc mage subiectum lapsibus esse scias.
Vidi ego, vel summos frondente cacumine caelos
Quae pirus rigidis tangeret orbe comis.
Ast subito, misit quod caelum, fulgure tactam
Continuo tantis exaruisse malis.
Cum tamen interea arbustis non vlla nocerent
Tela, quibus noster concutit astra deus.
Nam certe montes saeuissima fulgura tangunt
Cum sit depressa valle petita quies.
Et quanto terram prospectat nauta relictam
Longius, hic summas dum rate sulcat aquas,
Tanto equidem maiora subit, quibus ille periclis
Nunc vitae tradet commoda cuncta suae.
Tutius est igitur primis te ludere ripis
Discrimen quam alto triste subire mari.

sig.C4v
Ac ima potius libeat requiescere valle
Et tecto dumis, ducere fata loco.
qui fera montanis horrere tonitrua, quando
Iupiter haec liquido torquet ab axe, iugis.
Et quoniam mors nigra suis premit omne tenebris
Quod viuit, flexa singula falce necans.
Certe equidem vitae tempus prudenter habendum est
Et iusta nostri stent ratione dies.
Ne nos incautos oppresserit inuida, rumpit
Stamine cum medio fila peracta, dea.
Non etenim tardet mors omnia tollere docta.
Sed quo tu minime tempore reris, adest.
Haec cantanda dedit clari cognomen Erici
Quod bullae fragilis conditione nitet.
Nunc vero OLAVM quem Munch cognomine dicunt
Musa refer, magnum stemmate et arte virum
Hunc quoque splendenti fortuna coronat amictu
Sorsque facit celebri laeta sedere loco
Quem chorus Aonidum minimo non vestit honore
Hic Gorgonei flumina traxit equi.
Et celsas doctae conscendit palladis arces
Hausit vbi ingenio commoda multa suo.
Doctrinam pietas ornat, splendetque paterna,
Quam virtus decorat nobilitate, domo.
Hinc sedet, ingenio nulli qui cedit, ERICVS
Krabbe, vir aetatis digna corona suae.

sig.D1r
Multum equidem sacro prudens Helicone liquoris,
Vel custoditum Bellerophonte, bibit.
Huic gratum Musae nomen, famamque perhennem
Et non lapsuros fata dedere dies,
Semper enim doctrina viri, pietasque per alta,
Vecta quidem aeternis, astra ferantur equis.
Huic probitas cordi est, et molli gratia dicto,
Mansuetos hilari reddere voce sonos.
Iuraque quid valeant Ciuilia vidit, et artes
Laudanda didicit sedulitate bonas.
Consiliis quapropter agit, cum limina rebus
Coustituit, quaerens causa quid ipsa velit.
Et semper trahit ipso a fonte negocia, nunquam
Iudicium verbo plebis, at arte probat.
Gratia non igitur leuis hunc comitatur Ericum
Ast hominum magno vita fauore meat.
Hunc iuxta lepido sedet HARDENBERGIVS
Qui vetus exornat flore fideque genus. Core,
Claraque defuncti sequitur vestigia patris,
Virtutes mira dexteritate colens.
Adde quod et Musas non dedignatur honore
Quo velit has merito Iupiter ipse frui.
Sed recipit doctos, sacras veneratur et artes,
Et data quae studiis pectora noscit, amat.
Huius propterea non parua nomina laude
Condecorant patria, stemmata longa, domo.

sig.D1v
Hinc mea te vangunt ANTONI carmina Bryske
Vtque meant facili da precor ipse via.
Preter enim claro genius quod honore coruscet
Ac iustis opibus splendeat ille tuus.
Hoc quoque postrema non laude feratur, auito
Stemmate, te vitae ducere fata tuae,
Ast etiam hoc commune malis, nec stipite raro
Germen ab insigni putre resurgit humo,
Pectora sed quoniam Musis polienda dedisti
Dona peregrinae dum petis ampla scholae,
Egregias auida perdiscens mente Camoenas
Collato vt merito dignus honore sies,
Ac vitam virtute regis, non clara perosus
Quae studia insigni parta labore tenes.
Hoc certe proprium, nunquam nebulonibus vllis
Contigit, Ast soli laus siet ista bono.
Ach musis quantum est teneris consuescere ab annis
Vt tantis niteat prima iuuenta Deis.
Certe equidem nostrae fuit haec sententia menti
Haecque animo semper sunt bene visa meo.
Esse nihil lato quod phoebus lumine cernit
(Hunc siquidem referunt cuncta videre Deum)
Collatum studijs quod non tibi protinus omne
Sordeat, Ingenij haec libera dicta mei.
Quare operas fidae veras quicunque Mineruae
Et tribuit studijs pectora tota bonis.

sig.D2r
Cur tibi non quouis merito videàtur honore
Dignus, vt ex pensis praemia laude feret
Adde et rerum melius ratione mouentur,
Flumina qui Aonio larga bibere sinu.
Atque introspiciunt citius commune periclum,
Quod nulla cultum forsitan aste fugit,
Commoda prospectant et docti publica, certe
Illa quidem indoctos saepe latere solent.
Preclarae studium quapropter nobilitatis
Haud digna satis extollere laude queam.
Aestu [Estu ed.] tanto nitatur pectoris, arti
Tradere, Connubij pignora sancta sui.
Et curare bonis sua viscera floribus ornari
vlla nequit prorsus quos spoliare dies.
Tum mihi nunc videor Generosos nostra Marones
Dania, quo plures est habitura, diem.
Macte igitur propera prestans virtute senatus,
Sis decus egregijs praesidiumque viris.
Idque vel imprimis Antoni feceris, esse
Dum velis hoc, quod tu diceris esse, pius.
Hoc Antoninus fecit PIVS ille sub ipso
Quem tua permittas nomine facta sequi.
Moribus hinc clarus venit ille GEORGIVS, ipsa
Quem fama nouit Gallia tota virum.
Hic de fortuna cognomina colligit, vnde
Løcke quidem patrio dicitur ille sono

sig.D2v
Huic certe maius pietas insigne reliquit
qui quod ab antiquis alter adorat auis.
Huic virtus clypeum non dat veneranda minorem
quam qui septeno tergore factus erat.
Nam quod erat dominus clypei septemplicis Aiax
Haud potuit tutos id tribuisse dies.
Sed verbo victus rabiem in sua viscera vertit
Et sibi crudeles intulit ipse manus.
Ast cuius munit virtus gratissima vitam
Ac mens nullius conscia facta mali,
Ille quidem nullo clypeum mucrone secandum
Corporis at posuit tegmina firma sui.
Principis hystoriam. Germani nouimus, illa
Qua Rhenus vitreas parte recuruat aquas.
Hanc referam. Quondam pariter cum forte sederet
Teutonicos clari qui moderantur agros,
Sermoque cum lepidus vacuas sonuisset in auras
Talia ceperunt texere verba duces.
Si libet, vnus ait, nostros referamus honores
Et qua quisque magis commoditate valet.
Quatuor hac nostrum quamuis modo sede morentur
Sors tamen haud omnes occupat vna viros.
Vtque arrississent, prior est sic orsus, in vrbes
Condo potestatis munera summa meae.
Imperio siquidem quae nostro paret, opimas
Quas rogo diuitias ciuica turba tenet,

sig.D3r
Moenia quis vidit maiori robore structa
qui modo quae nostra tecta videntur humo?
Non igitur faelix, cui multa pecunia primum
Suppetit, et fidis imperat inde viris?
Nam belli vires illinc sibi comparet, ast hinc
Quo se coniciat pressus ab hoste, vide.
Finiit, hunc senior sequitur, me pascua dixit
Laeta beant, pariter copia larga bouum.
Nostra quidem pecorum numero prouincia, sicut
Pisce quoque est omni maior habenda loco.
Tu nummos, tu coge viros, ego pabula prestem
Quis nostras hostis fregerit oro manus?
Tertius excepto pergit sermone, minaces
Nostra fouet pingui cespite terra feras.
Nostris Ceruus agris, timidi sunt munera damae
Nostra, lepus casses non fugit ipse meos.
Nam modo conclusos aetas videt integra saltus
Mille quibus ceruas luxuriare feras
Has, vbi cum siet a nobis tibi facta potestas,
Non aliter trepidas hic agitare licet,
Aemathio quondam qui qua ratione tyranno
Hortenses placuit tollere strage feras.
Tempore (fide maius) quo solus forte leonem
Excipit, et domitum tradidit ipse neci.
Preterea nostris fodiuntur montibus, illa
Quae vasto imperitant fulua metalla: mari

sig.D3v
Quae terris leges, homini quae iura ministrant,
Quae fieri e nostra singula mente docent.
Quid? tibi num generum videatur Caesaris esse
Principibusque parum posse placere viris?
Consilio, rerumque vsu ac ratione valemus,
Nunquid non faelix sors tibi nostra liquet?
Ac dictis tumidae posuisse silentia voci
Fertur, et hinc quarto signa dedisse duci,
Qui postquam assurgit, veniamque precatur, amico
Omnia cum proceres pectore (dixit) eant.
Haudquaquam nobis vestros mens spernere iussus,
Fortunae dicam summa sed ipsa meae.
Principo spacium, parui concessit agelli
Clausaque sors latitat limite nostra breui.
Non opibus turgent igitur mea pectora largis
Bella nec est animus marte furente sequi.
Nec vastas implet mihi laeta pecunia cistas
Exiguo substant sed mea fata lucro.
Hoc tamen attribuit nostro fortuna labori
Et dedit haec menti premia sancta meae.
quod mihi vel medijs tutum custode remoto
Sit pratis, longum procubuisse Diem,
Et viridi, nullo stipato milite, campo
Somnia non trepido carpere longa metu.
Egerit hoc vestrum quis, quamuis ditior auro
Tam placidos vestrum quis moderatur agros.

sig.D4r
Assensere duces, et Quàrtum iure beatum
Qui tam securo degit in orbe, putant.
Maxima quapropter virtus monimenta trahendae
AEtatis, nullo percita corda malo.
Haec demum verae vestigia nobilitatis
Et summos decorans gloria certa viros,
Haud [Huad ed.] quaquam admisisse Scelus, quo territa quemque
Mens refugit, lustrat dum vaga quemque locum.
Et Persae merito sint digni laude, illis
Haec veluti patria sacra fuere fide,
quod quae non fari, neque censebatur honestum
Dicere, quae nullis auribus aequa forent.
Illa nec exercere fuit iustumque piumque
Nec fas tam turpi tradere corda notae.
Vero igitur sua fata Georgius abdit honore
Dum se virtuti comparat vsque piae.
Hanc bene perpensis agnouit Gallia signis
Cum magna exornat commoditate virum,
Vt merito primos hic splendeat auctus honores
Ac aeuum celebri conditione trahat.
Quid quod et huius erat proaui quod Suetia Danis
Cessit, faeminea victa proterua manu?
Ille etenim belli cum dux fuit, explicat alas,
Vertit in audaces cornua densa viros.
Praesidia hic locat, hic hastis iubet edere pugnas
Arcus at est istis aptior vsque locis?

sig.D4v
Hoc munus tanto fortis subit ille labore
Dum modo consiliis arteque cuncta gerit,
Hic lassos, magna lucri spe firmat, et illic
Restituit pulsos, voce crepante, loco.
Donec in extremum coniecto Rege periclum
Suetia, Danorum tradidit arma duci.
Et Rex qui totiens Reginam scommate nostram
Laeserat, ac viduas luserat ore manus,
Mutata nunc sorte gemit, vinctusque superba
Faemineo posuit colla premenda genu.
Hac etiamnum laude Georgius vtitur, ipse
Cum patrios celebri condat honore lares,
Moribus ingenuis, largus, studiosus honesti
Et doctos magna dexteritate colens.
Nec TAGO Thot fidos siet vltimus inter amicos
Quos veluti nutrix Scania diues alit.
Ille suos leni qui tractat mente colonos
Saluum se quorum viuere credit ope,
Fama quidem testis latum dispargit in orbem
Non obscura viri nomina tanta ferens.
Sic etenim decet esse probum, moderatius illos
Ferre, quibus vitae fulcra dat alma suae
Humano siquidem ingenio nil dissidet aeque
vt nihil indomitis conuenit vsque feris,
quam, canis vt saeuo rabidus furit ore, tyrannum
Declarare, quibus te decet esse patrem.

sig.E1r
Stultius est nitido nihil hac ratione sub axe
qui turpi miseris imperitare modo.
Quam ubi fortunam tribuit sors laetior, hanc ne
Ferre putas magnum pectore posse bono?
Et talem prestare virum te, cuius amarit
Subditus aspectum, nemo perosus erit?
Agricolas auersari, terrere colonos
Et dedignari voce, manuque probos,
Id (mihi crede) viri non est, qui posteritate
Nititur egregium nomen habere sua.
Nam virtus minime est altores corporis, atque
Qui prestant vitae commoda summa tuae,
Hos tamen aut odisse, vel alta a sede repulsos
Sub volucres longe (triste) putare canes.
Quid qui et agricolas effuso sanguine Christus
A stigijs clemens morte redemit aquis?
Haeredesque aulae voluit caelestis haberi
Angelicosque inter ducere secla choros.
Ac homines sunt agricolae, non stipite nati
Quem duro fragilem crescere monte liquet.
Quid quod et ex humili nonnunquam fonte perhennis
Nascitur, et lato riuulus amne fluit:
Nobilitas hinc ipsa venit cum premia factis
Fortibus, et promptis dantur amica viris.
Iuste etenim magmis cumulantur honoribus, illi
Qui virtute sibi larga trophea parant.

sig.E1v
Nobilitas siquidem, virtutis vera corona
Nequaquiquam segni praemia danda viro.
Venturo quare Tago recte consulit aeuo
et iuste agricolis imperat ipse suis,
Malit et esse pater, qui turpi more Tyrannus
Cui studium est, saeua tollere quaeque manu
Vellera quisquis oui rapuit fidissima, non ne
Corpora nuda pilis conspicienda dedit
Vellere nuda cutis pluuiosum combibit austrum
Et saniem toto corpore glabra trahit,
Infectum tabo corpus, languore fatiscit
Sic ouis in medio concidit actis agro.
Atque adeo haec fiunt domino inspectante cadentes
Tunc lachrimas primum qui male sentit herus
Namque oue non tantum spoliari cernit, at omni
Se fructu deinceps iure carere videt.
Annua nunc tristis deplorat vellera, fimum
Ingemit hic agris interiisse suis.
Denique disperiit lac et caro, mortua nullum
Vbere post caseum diuite praebet ouis.
Quodque vel imprimis contristat, nulla futurum
Hinc faetura queat multiplicare gregem.
Quapropter nati lachrymantur, et esurit ipse
Quem iam nulla fouet commoditate bidens.
Nam penitus vitae spem, vellera sustulit, ex quo
Nil cute vel tenues liquerit iste pilos.

sig.E2r
Ast patris est tondere pecus, vestigia tonso
Linquere precisi velleris alta, gregi.
Omnia qui prorsus tolles, habeare tyrannus
Et tibi det saeuus nomina saeua lupus.
Gloria principibus dites habuisse colonos
Ac aequa fieri singula lance, decus.
Recte igitur nostris Tago concelebrabere musis
talem rumor te ferat esse virum.
Ordine consequitur GABRIEL, cui nomina prestat
Aurea, septena cuspide, stella nitens.
Laude quidem magna primo vir stemmate natus
Sed claro veteres nomine vincit auos.
Et nulli viuit patria virtute secundus
Qui bene legitimo terminat omne pede.
Cui magnas natura dedit non inuida dotes
Et celebri iussit ducere fata loco.
Non male de musis sentit, veneratur at illos
Paegaseo tinctos quos sciat esse lacu.
Tum iusta prudens sibi tradita lege ministrat
Et proprio quoduis iure coronat opus,
Ac sua diuinae submittit pectora voci
Audit et aetherei caelica iussa dei.
Saepe quidem id memorans, homini contingere numquam
Quod vera maius sit pietate, bono.
Nam pietas patriam seruat, confirmat amicos,
Hac sine nulla diu firma futura scias,

sig.E2v
Optimus hic omnes inter, quem posteritàti
Thesaurum moriens liqueris ipse, tuae.
pietas etiam in venturos duret amicos,
Saepe metit patris semina iusta nepos.
Et tutos DAVID Salomoni prestitit annos,
Tradidit aeterno dum sua corda Deo,
Cuius in haeredes stetit obseruatio, Gnatus
A patre foelices duxit in orbe dies.
Quantumuis patrios cineres, pietate negata
Faedarat largo crimina fonte bibens.
Attamen huic minime rescidit faedera pacis
prestiterat sancto quae deus ante patri,
Seruatae pietatis habet generatio tutos
Sera annos, longo praemia standa die.
Sicut et impietas nullo firmatur honore,
Emicuisse parum quamlibet ista queat.
Flagitium breue tempus habet, nebulonibus hora
Exitium certe lentius orta dabit.
Tempore sed virtus nullo, pietas ve fatiscit
Parca nec hiis saeuas inicit vlla manus.
Ast tacitos sacrata fides, probitasque nepotes
Tangit, et aethereo dat timor orbe frui.
Recte igitur Gabriel vestigia ponit in illa,
Quae minime recto ducit ab axe, via.
Nunc quem postrema florens in sede locauit
Ordo senatorum, Dicito Musa virum.

sig.E3r
Sed NICOLAE tuo maiora quis addet honori
quam quibus hoc claros ducis in orbe dies?
Qui veteri Hurnorum cum sanguine natus, auitam
Non minima decoras nobilitate domum.
Nam tanto certe moderatam lumine vitam,
Seclaque spectata conditione trahis.
Vt merito tanta te dignum sede putarint
Hoc te qui membrum constituere loco
Praeter enim patrio quod stemmate cretus, honores
Colligis a summo stipite germen aui,
Hoc quoque te clarum reddit, ︎quod pectore verum
Sit tibi vel toto maxima cura sequi.
Et pietas tua nota, leues non vana per auras
Nomina fert, probitas te neque magna tacet.
Nec virtus obscura, situm tibi contrahit, ast te
Prestantem pleno cingit honore virum.
Perque hominum fert ora tuas tua gloria laudes
Et patriae magnum te decus esse canit.
Num doctrina minor? minime, virtute sed aucta
Clarior est, Clario prorsus amata deo.
Phaebao munus decorandum flore, perhenni
Dignum quod late lumine spargat honos.
Dignum quod pia perpetuae monimenta coronent
Et valido figat marmore laudis iter.
Hunc igitur quotiens contemplor fronte senatum
Prudentes animos miror, et acta probo.

sig.E3v
Heroe hanc tanto quod decreuere coronam
Claudi, qua nullo pulchrior orbe liquet.
Nobilitas siquidem sub sole potentior vsquam
Non hac conspicitur, moribus, arte, fide,
Laudeque maiorum florent, virtute sed ipsos
Se vincunt, patrios condecorantque lares.
Maiestas etenim concessus maxima tanti
Explicat, et lato se mouet orbe decor,
Huius vt intuitum iota tibi mente vereri
Par siet, et meritos ore referre patres.
Nam veluti phoebus lato sua fundit in orbe
Lumina, Saturni sydus vt axe nitet,
Quo splendet roseo Cretensis luppiter ore
Dum geminum fulgens tergora curua premit,
Aut se qua effusis dat Cypria fronte videndam
Cum radiis totum percutit alma polum.
Haud alia decus hoc nostri ratione Senatus
Perstringit vultus oraque laeta virum.
Et tamen haud austera sonant de gutture verba
Plenaque nec saeuis sunt pia dicta minis.
Omnia sed placido comprendunt lumine, quoduis
Disponunt patrio more decenter opus,
Et falsum damnare, probi rectique tenaces
Nil astu, nihil aut fraude dolove gerunt.
Qua propter magna cumulatus laude senatus
Hic noster, gratum nomen in orbe tenet.

sig.E4r
Sic vt cum rerum sint cognita plurima, quarum
Copia Danorum diues ab orbe venit.
Tum quoque sancta pium comitatur fama Senatum
Et cunctis mundi partibus ora, ferunt.
Prudentesque animi motus mirantur, et vsus
Consilij, et fultos relligione dies.
Virtutesque probant et honesto in pectore motes
Ac pulchri spetiem corporis vsque canunt.
Haec etenim sunt dona dei, probitate nitere,
Sed mage quae pulchri corporis acta, placent.
Musica iusta quidem, formam cum clara coronat
Virtus, virtutem cum decor oris habet.
Formoso at vitium dominari corpore, celsa
Hospitem id est certe tecta subisse malum.
Flagitiis animum sub amoena fronte latentem
Credere, quid? pecudis nonne videtur opus?
Indolis haec igitur Generosae signa, modesto
Lumine virtutes condecorare pias.
Et se non vitio, studiis sed et arte polire,
Certe haec virtutum semina larga ferunt.
Hic quibus ordo scatet venerandus, fluminis instar
Cuncta tenens pleno clarus honesta sinu.
Quem quia tu claudis Nicolae diserte senatum
Vltimus haudquaquam te comitatur honos.
Sed procerum spectata vale modo copia. Quae nunc
Gratanti Regem suscipis ore pium.

sig.E4v
Recte igitur votis exultes Haffnia iustis
Principibusque petas. prospera cuncta tuis.
Atque adeo si quae vasto iacet insula ponto
Praeterea, et celeres gurgite vertit aquas.
Oceanus si praeterea quae littora noster
Alluit, aut mediis diuidit vnda vadis.
Haec quoque vota ferant inuicto maxima Regi
Pacifica vt teneat Danica sceptra manu.
Ac duraturam ducibus petat incola vitam
Commoda qui toro pectore nostra student.
Rex etenim minus hic nostrum non promouet orbem
Dum sibi perpetua tradita pace fouet,
Quam pater ipse, suo Fridericus nomine magnus
Cuius in aeternos stent monimenta dies.
Hunc siquidem pacis studio, fera bella perosum
Imperium placide continuisse ferunt.
Quem quia faelici sequitur Rex tramite noster.
Et patrio, Regni culmina, more tenet,
Ac florere boua potius quum danica pace
Quum lugere graui sceptra dolore velit,
Ipsa quidem multo talem tibi posce Corona
Incolumem [Incolumen ed.], quo tu laeta fruare, die.
Hic tibi nam primo vere sit dignus honore
Nulli priscorum cesserit ipse ducum.
Nam licet imperii fines non proferat vltra
Oceanum, medio nec parat arma salo,

sig.F1r
Ignotam quamuis conferto milite terram
Non petit, ast latiam sponte relinquit humum
Graetia quantumuis nihil hoc timet arma mouente
Teutonicoque struit nec fera bella Solo
Quamuis secure, diuisus ab orbe Britannus
Degit, et in medijs liber oberrat agris,
Quo promouerunt sua Reges agmina Prisci
Armaque sunt variis cognita nostra locis,
Faelicique Deo nostris stetit alea rebus,
Debita paena feris hostibus vsque fuit.
Haec minime quamuis temere molitur, agit ve
Qui lotum Christi sanguine nomen habet.
Quamuis vicinas nec Marte lacessere gentes
Perdere sublata pace nec omne studet.
Attamen extremo discrimine pulsus in arma
Haud quaquam sicco Bella cruore gerit.
Nunc tria supremo Sol lustra peregit in orbe,
Totque annos roseum monstrat Apollo caput.
Hostibus hic teneat victor cum sceptra fugatis,
Omneque legitima pace ministrat opus.
Nam cum staret adhuc Regnum sine principe, magno
Vt dura populi conditione, malo,
Aduenere, Comes longis peregrinus ab oris,
Et Dux vicini qui tenet arua soli,
Ingrediturque suis patriam modo Regibus orbam
Et foetos late depopulatur agros.

sig.F1v
Militis ampla quidem spacioso copia campo
Et numero incautos territat ipsa viros.
Grassari cepere Duces et cogere plebem
Omniaque in proprios vertere rura lares.
Nobilitas sequitur diuersas maxima partes
Et studium quisquis laudat, amatque suum,
Hic parere quidem presentibus esse necesse
Dictat, et inuecto subdere vota duci,
Nam melius parere parum, quam perdere quicquid
Muneris [Mumeris ed.] egregij possidet atque soli.
Esse quidem presto qui castris subdere flammas
Et velit ardenti tradere cuncta rogo.
Consentire igitur presentibus expedit, alto
Ni dare vulcano commoda nostra iuuet,
Inuitis promissa quidem non vlla nocebunt,
Hostibus impune verba fidesque perit.
Postquam non hostes lateat nos verba coactos
Et dare non iusto libera vota duci.
Quidue precor nostro comes hic peregrinus in orbe
Querit, et hic gelidas cur rate turbat aquas?
Haud equidem conscriptus adest, haud agmina iussu
Belligeri ducit militis ampla meo,
Quare vt vitemus discrimina tanta, ferendum
Quicquid id est, donec corrigat omne Deus.
Hoc quidam sua verba modo proponere, Quidam
Longe aliis soluunt Guttura cauta sonis,

sig.F2r
Commoda non etenim Regno suadere videntur
Hostibus hortantur qui dare colla feris.
Principiis siquidem si non obsistitur, esse
Inde quidem patrio magna pericla lari.
Nam velut in stipulis vultu furit ignis edaci
Omneque comprensum lucida flamma vorat.
Sic sine lege ruit nullo frenata capistro
Cum dubio saeuit rustica turba duce.
Proditum id hystoriis, memorandam Cecropis aulam
Tantum ciuili pene perisse manu.
Pellit in exilium claros dum ciuis alumnos
Commoda qui populi iure probata, gerunt.
Et Triginta capit Respublica nota tyrannos
Qui, veluti miseras stat lupus inter oues,
Sic hij disponunt flauae cantata mineruae
Tecta, nec est aliquo praeda relicta loco.
Ciuibus haud igitur spacium, nec danda colonis
Tempora sunt, rebus robora firma nouis,
Ne vel, in haec longo qui venit tramite miles
Dum Tutore carent occupet ipse, loca
Vel temere ignotum firmet gens rustica regem
Qui dubios cauta traxerit arte viros.
Nec facile est speranda salus, vbi Rusticus arma
Mouerit, hic curua singula falce metet
Exuratque vrbes, miscet celer omnia luctu
Et nisi quae potis est perdere, nulla petit.

sig.F2v
Praescidendam igitur hanc esse furoribus ansam,
Omnia confundat ne, vaga turba furens.
Ac si quid peregre appulso duce mota malorum
Audeat, aut nocuas mouerit ipsa faces,
Inueniet tantos qui iusto marte tumultus
Excipiat, turbae, qui domet acta, rudis,
Quaeritur hinc igitur patriae defensor, iniquum
Sumere qui contra possiet arma ducem.
Quique docere hostes satagit dare tergora victos,
Et dare victori colla superba suo.
Quo demum fulti tristis vaga pila Gradiui
Spernimus, ac instar sit mihi turba pili.
Et faelix Regnum merito censebitur, vni
Quod bene suadenti pareat vsque viro
Forsan et exitium dabit haec discordia nostrae
Quam tamen incolumem corde precamur, humum.
Ni matura malis liceat reperire futuris
Consilia, et nostris haec cito rebus erint.
Nec mora, pars votis consentit, at Altera quaerit
Quis tanto princeps par queat esse malo.
Quis procul aduecto Comiti, magnaque potito
Parte soli, inicere est fortia vincla, potis.
Cumque diu tanto perquirunt munere dignum
Et clarum vera relligione virum.
Ecce subit proles Friderici principis, illa
Quae sacro Christi flumine nomen habet.

sig.F3r
Hic Lubbecenses tunc temporis, agmine muris
Admoto, cincta presserat vrbe, diu.
Quae cum iam capienda foret, tolerare labores
Amplius vt nequeant moenia fracta metu.
Nam veluti canum vestigia pone legentem
Horret ab aspectu dum fugit agna lupum.
Vtque patet Nisi pedibus comprensa columba
Quae prius accipitri, non tamen esca, fuit.
Sic intra portas gemitu sonat omne, pauentque
Nunc quasi supremo tecta videnda die.
Ast quam fortunam dij decreuere (profecto
Fortunam certum est hoc viguisse loco)
Haud equidem expectare licet, cui sceptra Senatus
Danica sub celebri fert moderanda gradu.
Non etenim regni velut actor poscitur, ast hunc
Incola vult prisco Regis honore frui.
Quare castra mouet, regnique misertus auiti
Cimbrica non tardo milite rura petit.
Declarans regni se nostri malle salutem
Quam Lubbecensum castra, dolosque sequi.
Hac simul vt ventum est, medioque stat agmine cunctis
Altior, et pressam lumine torquet humum
Dicta capit procerum, turbaeque astantis amorem
Haurit. et elatos colligit aure sonos.
Esse quidem tempus, quo si quid sceptra mereri
Nostra queant, nostris consulat ipse malis.

sig.F3v
Hostibus oceanum vires cessisse, carinis
Sulcari quater nunc vada nostra decem.
Milite turbari peregrino tecta, penates,
Exitiumque piis non procul esse focis.
Omnia pene tenent flammae. Iacet insula ponto
Quae rapidi celeres sustinet hostis equos
Insula ab antiquo Sialandia nomine dicta,
Ach vexata gemit nunc quibus ipsa malis.
Omnia turbarunt hostes, miscere prophana
Sacris, et studium est bella ciere deo.
Nam lucos spoliare et templo auferre decorem,
Tollere de sacris vsibus omne sciunt.
Castra solo, murosque aequat, Gens destruit illa
Primeuae quicquid nobilitatis erat.
Nunc mediis Neptunus aquis turbatur, et ipse
Mars rigido quamuis fulgeat ense, timet.
Hoc igitur patriam, regum lectissima proles
Assere, quod nostro nunc viget orbe, malo,
Praemia tam immensi, tribuant modo fata, laboris
Haec cape, victrici sceptra tenenda manu.
Finierant proceres, Ast hic tellure morata
Paulisper, caelo lumina grata tulit.
Vtque parum tacito collegit pectore voces,
Scrutaturque animo dicta futura graui.
Gloria Danorum (dixit) venerande Senatus
Et spectatorum turba probata virum.

sig.F4r
Si quid ab aethereo votis petiisse tonante
Fas foret, et summos flectere voce deos,
Haud equidem inficior chari me fata parentis
Exoptasse suo plena stetisse die.
Non etenim patriae foret haec iniuria vestrae,
Nec gladiis essent tot mala versa nouis.
Ast homini quoniam dispensant tempora parcae
Iusta, quibus nostros fata dedere dies.
(Et dicto exiliunt lachrymae, frontemque rigarunt
Ille quibus niuea liberat ora manu)
Nos equidem patrios cineres, famamque perhennem,
Nominaque aethereo vouimus alma deo.
Et pro tot meritis, quibus est tua cura parenti
Nota meo, et duro cognita marte fides,
Iam tibi non vllo perituras tempore grates
Reddimus, hinc animo semper amande meo.
Sed quantum doleant narrata pericula, constat
Omnia cui pateant expediunda deo,
O scelus indignum vere, nullisque ferendum,
Nomina quis olim clara fuere, viris,
Appulsone procul siet hosti Dania, sit ne
Praeda rogo manibus nunc laceranda feris?
Dania tot quondam Regum cantata trophaeis
Et partis totiens nobilitata bonis,
Iam ne peregrinis tua tradas hostibus arma
Externoque dabis colla regenda duci?

sig.F4v
An vexilla manu priscorum tacta parentum,
Ante quidem proauus quaeque gerebat auus,
Quae patruus, tandemque pater, paulo ante sepultus
Librabat medio victor in hoste meus,
Nam minime obscurum est inimicis Regia quantis
Hec stetit, insultus Dania quotque tulit.
Vandalicos forti dum pectore libera motus
Sustinet, et Suecos vincit agitque viros
Illa sub Arctoo gens est durissima mundo
Martis opus certe Suetica turba feri.
Quapropter multo caput haud nisi sanguine vobis
Subdidit, ast calido vt castra cruore fluunt
Imperium auersata prius Gens victa capescit
Danorumque diu paruit ipsa duci.
Dum Gallum studio captum nouitatis, et arma
Sectantem, iusta calliditate premit.
Oceanum hic multis turbarat nauibus, vnde
Facta quidem est patruo saepe querela meo
Cum latrociniis faedarat limina Regni
Cimbriacoque agitur splendida praeda mari.
Dum domat iniuste grassantem cominus Anglum
Cogit et. in vestras colla superba manus.
Nec tanti comites alios habuere laboris
Praeter eum vasto qui colit arua salo,
Gnarus at armorum rigidi qui martis, acuta
Tela quidem semper figere Scotus, amat.

sig.G1r
Motibus hos (inquam) magnis emensa labores,
Dum tot summorum sustinet arma virum,
Dania num infestis modo cesserit hostibus, vtrum
Orba quidem hinc omnis sceptra salutis erunt?
Accola, quidue comes turbat tua limina, Rheni,
Quidve petit noti dux moderator agri?
Afflictis potius quin tu modo consule rebus,
Maxima qui regni iura Senatus habes.
Effice ne impune viduis iniuria vestris
Haec, velut ex procerum facta timore siet,
Effice ne stricto pereant mucrone pupilli,
Quo Sathanas vafro perditus hoste furit.
Effice ne florens olim Respublica, labem
Contrahat, aut fuso sanguine castra natent.
Incensasque extingue faces, frenato superbi
Militis, et gladio dicta retunde ducis.
Sentiat vt gentis sese vestigia priscae
Deprendisse, nec hoc territa corda, loco.
Me vero haud temere accedentem, ast voce citatum
Vtere, si placeat milite siue duce.
Quem mihi cunque locum tribuat diuina voluntas,
Veram (iuro Deos) experiere fidem.
Et decus hoc commune [cummune ed.] siet, commune periclum,
Credite, Sors eadem tanget vtrunque caput,
Dixit. et extemplo proceres dant murmura, gratos
Dat sermone ducis gens stupefacta, sonos.

sig.G1v
Reppertumque agnoscit herum, virtute precatur
Vt patria faelix Danica sceptra gerat.
Vrbs prope Cimbrorum medio iacet aggere, prisco
Quae colit Horsnensem nomine turba vocat.
Vrbs veteri virtute potens, vbi moenia condi
Non patitur quauis libera cede manus.
Conuentus haec prima nouos, procerumque coronam
Et lato vidit structa theatra foro.
Hic vbi constituunt Friderici viscera, Regem
Continuo populus voce salutat ouans.
Ipsa sacramentis se plebs astringit, idemque
Nobilitas patrio splendida more facit.
Hic vna pater ipse fuit meus, auguris instar
Qui Regis vidit prospera cuncta noui.
Foelicemque sciebat auum, proauumque modestum
Et virtute patrem promicuisse pari.
Quapropter plebis confregit saepe furores
Audit vt incensas hostibus esse faces.
Atque auersatus rabiem, facilesque tumultus,
Externo potuit non dare colla duci.
Sed Christiane fidem prestat tibi, pressaque longo
Nunc soluit laetus tempore vota Deo,
Electoque precatur ouans victricia Regi
Secula, et haud vllis obliteranda notis.
Qumque salutatum toto Rex agmine cernat
Et modo se cupidum lege tenere gregem.

sig.G2r
Expectata dedit maturo pectore verba
Oraque vox tenuit talis aperta ducis,
Mi DEVS aeterno qui singula iure gubernas,
Arbitrioque tenes numina cuncta tuo.
Qui pia disponis mortali fata coronae
Accumulasque bonis pectora nostra tuis
Da pater officijs cedat tibi Gloria nostris
Gloria, quam veram secla futura canant.
Tu mihi consilium tribuas, populoque salutem,
Vt mea caelesti facta iuuentur ope.
Contere grassantes cede atque furoribus hostes
Arma peregrini frange superba ducis.
Et comitum compesce gradus, ne Dania largo
(Triste quidem facinus) tota cruore fluat.
Quin hostes potius vertas hoc omen in ipsos
Quasque petit clades stridula turba luat.
Dixit, et accepta modo conditione, salutem
Inde quidem nostram pectore totus agit.
Quare cum studium pietatis amaret, et aequis
Omne probus voluit legibus esse ratum,
Successus fortuna dedit. crudelibus arma
Exuit, et vires abstulit alma, viris.
Congressus vidit laudanda Fionia primos,
Sunt quibus externi cornua victa ducis.
Et nostro fuit imperio victoria, postquam
Iniuste passos iuuerit ipse Dens.

sig.G2v
Inde fugam capiunt hostes, et maenia quaerunt
Haffniaco lucent quae satis ampla solo,
Se quibus includunt et portas vecte coronant,
Ac madido figi lumine castra vident.
Ast noster leni tantos fert pectore motus,
Finis enim nostrum iusta latere nequit.
Haec breuiter memorare libet. Iam pene peremptus
Hostis erat, dira cuncta vorante fame,
Omnis habet proiecta platea cadauera, nemo
Sustinet in patulo signa videre foro.
Tabe perit, valido qui venit corpore miles,
Non caro, non pisces amplius esca fuit.
Non herbas reperire licet, frumenta, legumen
Disperiit, nullus latrat in vrbe canis.
Consumptus mures abigit cibus, esse columbam
Non patitur, nitro tortus in astra globus.
Potus erat nullus, tum vas sua vina reliquit
Hausta male extinguit flumine lympha sitim,
Vnica vix puero seruatur vacca recenti
Possit vt altricis pasta subire vices,
Namque duci coniunx auido proba semine faeta
Enixa est hisce pignora chara locis.
His igitur cum se videt hostis sortibus omnem,
Deperdisse animi spemque fidemque sui,
Indoluit, tantum fortunae exemplar haberi
Se, patrio posset cui satis esse solo,

sig.G3r
Et stultos animi motus, inimicaque dicta
Damvat, in hanc venit queis stimulatus humum
Pectoris haud etenim docti fuit impetus ille
Vt comes extremae sortis amarit iter,
Quaeque suis geminam spectant loca sedibus arcton
Praetulerit, Rhenus quas vehit altus, aquis.
Forsan enim poterat propriis ibi viuere rebus,
Hic sperare nihil maxima cura duci.
Ast agit incautum simulans inimicus honores,
Pellit et in vitae tanta pericla virum.
De quibus hic statuam tanto minus, omnia quanto
Haec mihi sunt alio dinumeranda loco.
Nam certe quidam meruere coloribus aequis
Depingi. Genio cetera sunto meo,
Ergo comes cum nulla sibi vestigia cernat,
Est quibus elabi principis arma potis,
Consilio socij cum Rege paciscitur, vrbem
Dedidit, et victas tollit ad astra manus,
Testaturque Deos et si quae numina caelo
Iura locant, (oculis decidit vnda vagis,
Quique diu tremulo luctatur spiritus ore
Flectitur) hinc misera talia voce refert,
Haud equidem id meruit mea magna insania, Regni
Ambitio notas vt mihi vertat opes,
Nec malus hoc animus latitat qui corpore, tanti
Causa fuit, quantum corda doloris habet.

sig.G3v
Sed persuaserunt quidam, quibus vltima passos
Fluctibus est mediis deseruisse iocus.
Ach Deus excelso mundum qui cernis ab axe,
Tu tanti vindex criminis esse velis.
Et iustas persolue precor quas corpore paenas,
Autores huius commeruere mali.
Non etenim ignotus venisse hunc hospes in orbem
Lumine quem toto Cassiopeia videt,
Baltica nec temere tranassem flumina, tuto
Danica quae faciunt sceptra latere sinu.
Nam veluti charae genitricis brachia Gnatum
Et dirae contra sortis amara fouent,
Haud aliter vires, rapido mare gurgite Regnum
Hoc cingens, regni prestat agitque locis.
Et mihi nunc liceat toto si vera fateri
Pectore, si mentis cuncta peracta feram,
Confiteor tanto nunquam me horrore fluentes
Traieci has quanto non bene sanus aquas.
Quid mihi cum tumido ratibus vehor aequore mentis
Consilijque fuit, quo stetit ore color,
Quoque truces pauidus conspexi lumine fluctus
Propulsos tetro, quos, acheronte sciam,
Et magnos summi petiisse tonantis honores,
Quos clarus liquido phoebus in axe teget.
Expediam tantis si se mihi tempora rebus
Aduersisque vnquam commoda finis erit.

sig.G4r
Et fateor certe me tunc voluisse reuerti
Haec me cum mediis cura molestat aquis,
Praesaga siquidem didici infortunia mente,
Hoc me expectabant quae grauiora loco.
Ast impulsorum cupidam mihi copia mentem
Fascinat, et plenos spondet inepta lares,
Incitat vt nullo fretum Diademate regnuum
Inuadam, et celeri flumina naue teram.
Promittuntque operas. Sed enim promittere cuiuis
Exiguum, Sensi nil tamen ipse minus.
Et certe nostras aliquis quoque rumor in oras
Venerat, haec nullo principe sceptra geri,
Quare nos maiora quidem concepimus, vnquam
Vtile qui nobis forsan habere siet.
Venimus, et prompto bellum mucrone iuuentus
Haec dedit, Ac largo sanguine sparsit humum.
Sed quoniam non marte stetit victoria nostro,
Experiarque mihi summa negare Deos.
Te rogo diuinum modo quem tua fata Monarcham
Decernunt, placido lumine nostra vide.
En tibi deuictas (siet haec tua gloria) palmas
Trado, peregrini suscipe vota ducis.
Et quod vesanae dedit imprudentia menti
Ne mihi consilium possit obesse, face,
Vtere fortuna, quam dant tibi numina summam
Atque data faelix vtere sorte diu.

sig.G4v
En tibi nunc quondam quibus ardua bella parabam
Brachia iudiciis tendo futura tuis.
Tu victor. Regni cedat tibi summa petiti
Gloria, sint manibus sceptra tenenda tuis.
Non ego victus ero pietas modo seruet amicum
Qui tibi nequaquam displicuisse potest.
Non inimicus eram, nunquam haec tibi dextera mortem
Expetiit. Tacitos finiit ore sonos.
Cum Rex continuo discedere mandat ab vrbe
Et procul a nostro limine ferre pedes.
Sed iuramento prius hic se astringit, in omnes
Haud se huc moturum bellica signa dies.
Hoc facto comes egreditur, quod milite, Regnum
Turbarat, nimis hoc dum furit orbe, fero.
Inde tenet sceptrum regni Christianus auiti
Credita florenti pace fideque regens.
Et patriae tanto moderatur honore penates
Vt merito priscis anteferetur auis.
Qua propter Magnum confecti munere belli,
Incola DIVINVM pacis amore vocat,
Sub cuius tuto, veluti requiescimus vmbra,
Ac ferimus nostro vota precesque deo.
Et petimus, velit hunc vitali vescier auia,
Ac longa regni commoditate frui.
Conspiciat seros vt laeta fronte nepotes,
Et veteri felix omnia marte regat,

sig.G5r
Credimus hoc etenim rerum moderante coronas
Vsuros hic nos pacis honore diu.
Principibus qua propter ouans modo pandito portas
Haffnia, sustineant hos tua tecta deos.
Et patres venerare, pio qui corde salutem
Ac patriae quaerunt commoda magna tuae.
Aduenisse tibi de pulso noctis hiatu
Crede diem, et rosea luce nitere polum,
Nam quod terricolis grato dat lumine phaebus
Hoc Rex subiecto prestat honore gregi,
Et veluti densas profligat Apollo tenebras
Et gratum exortus monstrat ab axe diem.
Ac oculos in sese hominum conuertit et ora,
Sicut inexhausto cuncta calore fouet.
Sic Regum virtus populo dat pectora, vires,
Laeticiam, et plebis lumina, fronte regit.
Gestiat vt Reges circum pia turba vagare,
Atque paterna oculis signa notare iuuet.
Macte igitur iustos referas precor hafnia plausus
Hunc gnomone nota candidiore diem,
Et supplex fer thura diis, numenque piato
aethereum, et ducibus fausta precare tui.
Tuque adeo nostri MODERATOR maxime regni
Qui geris a veteri nomina clarus auo,
Pectore tu populi nitido complectere voces,
Qui gratus laeta mente trophea canit.

sig.G5v
Nostra nunc primum celsos quae Musa penates
Scandit, et est summos ausa mouere lares,
Haec pia crescenti quae exordia ponit honori,
Non auersato lumine scripta lege.
Pectore sed toto potius defende Camoenas,
Quae subeunt vasto dira pericla mari.
Nam minime obscurum est studium quo dente momordet.
Haec misero si quis scripta, dolore feret.
Ast tu Liuorem compescito, Latius olim
Sic dabit haec radios faeta Minerua suos,
Gestaque summa canet Regum, Quos Danica forti
Sceptra quidem constat disposuisse manu.
Tum tua perpetui memorabunt facta nepotes,
Nostraque Nestoreos viue Thalia Dies.
Impressa Hafniae apud Iohannem Vinitorem die
5. Augusti Anno 1551.